تاریخچه غواصی ایران

تاریخچه غواصی در ایران که در جنوب ایران آن را صیف و صیافی می‌نامیدند به چندین قرن پیش می رسد. قرن ها قبل از میلاد مسیح (ع)، ساحل نشینان خلیج فارس از این حرفه برای به دست آوردن مروارید استفاده می کردند.

 

در زمان مادها ایرانیان برای خارج کردن طلا و جواهرات کشتی های مغروق از غواصان استفاده می کردند. آثار حاصل از حفاری‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که قرن‌ها قبل از میلاد، ساحل‌نشینان دریای پارس از این فن برای تحصیل مروارید استفاده می‌نموده‌اند.
دکتر تاکر ابوات در کتاب کینگدوم اف سی شل بدین طریق اشاره نموده‌است و ایرانیان را در زمره پیشگامان پایه‌گذاری صید و پرورش مروارید قلمداد نموده‌است.
در سندی دیگر، آپولونیوس فیلسوف یونانی ساکن رودز اشاره دارد که غواصان دریای پارس در حالی که ظرف کوچکی حاوی گیاهی خوشبو و تهییج کننده در دست داشتند به سمت صدف رفته و باعث می‌شدند تا صدف لب از لب بگشاید، سپس شاخه‌ای میان تهی را به میان آن فرو برده و مایه موجود را به بیرون می‌کشیدند و آن را به سطح آب آورده و در ظروفی آهنین قرار می‌دادند، البته آنان هیچگاه موفق به پرورش مرواریدهایی اینچنینی نشدند اما شیوه‌ای را بدین طریق بنیان نهادند. اما در اشارت به ابزار غواصی آن دوران پر واضح است که در آن دوران به اتکای هوای محبوس شده در ششهای خود به عمق فرو رفته و باز می‌آمدند، روشی که هم اکنون نیز در پاره‌ای از جزایر دریای پارس چون لاوان و کیش و قشم کماکان پا بر جاست.

در زیر شما بخشی از تاریخچه غواصی ایران به نقل از سفرنامه ابن بطوطه را خواهید خواند:

جزیره ی کیش
از خنج پال به جزیره ی قیس (کیش) رفتیم که سیراف نیز نامیده می شود. این جزیره در ساحل بحر هند که متصل به دریای یمن و فارس می باشد قرار گرفته است. کیش شهری است بزرگ و نیکو و خانه های آن باغهای عالی دارد که انواع گل ها و درختان سرسبز در آن به عمل می آورند. آب خوردنی کیش از چشمه هایی است که از کوهساران بلند بر می خیزد. مردم این جزیره از اشراف فارس هستند. طایفه ای از اعراب بنی سفاف هم در آنجا سکونت دارند که غواصان مروارید از آنان می باشند.

 

صید مروارید
مراکز صید مروارید بین جزیره ی کیش و بحرین در خلیج راکدی که همچون رودخانه ای بزرگ به نظر می رسد واقع شده است. در ماههای آوریل و مه غواصان با زورق های  متعدد به این ناحیه آمده به صید مروارید می پردازند. بازرگانان فارس و بحرین و قطیف هم برای خرید مروارید های صید شده به آنجا می آیند. غواص هنگام فرو رفتن به دریا، چهره ی خود را با پوششی که از استخوان سنگ پشت درست شده می پوشاند و آلتی مقراض مانند که آن هم از استخوان ساخته شده بر دماغ خود نصب می کند و طنابی بر کمر می بندد و در آب فرو می رود. قدرت مقاومت غواصان در زیر آب متفاوت است و برخی از آنان می توانند تا یکی دو ساعت تمام زیر آب بمانند.
غواص چون به قعر دریا می رسد در میان سنگ های کوچکی که روی ریگ ها قرار گرفته اند به جست و جوی صدف می پردازد و آن را با دست یا با آلت آهنین مخصوصی که دارد قطع کرده در کیسه ای چرمین که بر گردن خود آویخته می اندازد و هر گاه نفسش تنگ شد، طناب را حرکت می دهد تا رفیق او که در بیرون از آب سر طناب را به دست دارد او را بالا بکشد. پس از شکافتن صدف گوشت پاره ای از درون آن در می آید که آن را قطع می کنند؛ این گوشت پاره در مجاورت هوا حالت جمادی به خود می گیرد و مروارید می شود. از کلیه ی مروارید هایی که صید می کنند، خمس آن متعلق به سلطان است و بقیه را بازرگانان می خرند و اغلب بازرگانان، مروارید را پیش خرید می کنند و غواصان که بدهکار می باشند هرچه در صید به دست آورند در ازای دین خود به بازرگانان می دهند.

 
*نام و نام خانوادگي :

پست الکترونيکي :

*مطلب :
۱) نظراتی را که حاوی توهین، هتاکی و افترا باشد را منتشر نخواهد کرد .
۲) از انتشار نظراتی که فاقد محتوا بوده و صرفا انعکاس واکنشهای احساسی باشد جلوگیری خواهد شد .
۳) لطفا جهت بوجود نیامدن مسائل حقوقی از نوشتن نام مسئولین و شخصیت ها تحت هر شرایطی خودداری نمائید .
۴) لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید .
ارتباط با ما | سؤالات متداول | رزومه | درباره ما | فرم ثبت نام | فرم معاينه بزشكي | افتخارات | مدارک پايان دوره